"Թուրքիոյ վերջին հայկական գիւղը կը համարուի հարաւային Հաթայ մարզի Սուրիոյ սահմանամերձ Վաքըֆլըն, որ կը հաշուէ 150 բնակիչ: Վերջերս գիւղին եւ հայոց պատմութեան նկատմամբ հետաքրքրութիւնը աճած է: Այս շրջանին մէջ հայաբնակութիւնը մաս կը կազմէ վաղ քրիստոնէական պատմութեան, որուն վկայութիւնն են այսօր Սամանտաղի մէջ չորս եկեղեցիները: Սակայն Մուսա լերան հայկական գիւղերու պատմութիւնը գրեթէ վերջ կը գտնէ 1915-ին, երբ սկիզբ կ'առնէ Անատոլիոյ հայ բնակչութեան դաժան տեղահանութիւնը: Հետեւաբար այսօր այդ օրերը յիշեցնող «խլեակներ» քիչ կան: Այցելուները դեռ կ'երթան Վաքըֆլըի հարեւան գիւղը՝ Խտըրպէկ, տեսնելու սուրբ ու դարաւոր Մուսա ծառը: Նորոգուած որոշ շէնքեր համառօտ կ'ուրուագծեն Հայոց պատմութիւնը: Լերան վերեւի կողմը կը գտնուի Եողունօլուք գիւղը, որ մանրամասն ներկայացուած է Վերֆելի վէպին մէջ: Ներկայիս փոքրիկ մզկիթ մը կայ հայկական եկեղեցւոյ փոխարէն: Յաջորդ գիւղը՝ Պիթիասը, ունի անաւարտ, բայց մեծապէս տպաւորիչ եռանիստ եկեղեցի մը: Այս սուրբ կառոյցը պիտի ըլլար նոր սկիզբի մը մունետիկը, երբ հայերը, որոնք արդէն անգամ մը տուն-տեղ ձգած-գացած էին, իրենց գիւղերը վերադարձան Առաջին համաշխարհային պատերազմէն ետք: Հաթայ մարզը, ներկայիս Սուրիոյ հետ միասին, մինչեւ 1939 մաս կը կազմէր Ֆրանսայի Հանրապետութեան: Բայց երբ վերստին Թուրքիոյ անցաւ, անվստահութիւնը նորէն գլուխ ցցեց: Բազմաթիւ հայեր արտագաղթեցին Լիբանան եւ Սուրիա: Ամբողջական լուրը՝ "
https://en.qantara.de/content/the-fate-of-the-armenians-vakifli-the-last-armenian-village-in-turkey
